چهارشنبه 89 فروردین 4 , ساعت 2:6 صبح
نمی دانم چه می نویسم.
تیک و تاک ساعت همینطور بغل گوشم صدا می دهد.
می خواهم آن را بر دارم از پنجره پرت بکنم بیرون.
ناخودآگاه دستم می رود به سوی آینه ای که کنارم است، از چشمهایم اشک می ریزد. نه !!!
قلبم به شدت درد می کند. تیک و تاک ساعت همینطور بغل گوشم صدا می دهد.
می خواهم بنویسم، نمی دانم چرا؟
نمی دانم، نمی توانم گریه بکنم.
شاید اگر گریه می کردم اشکهایم اندکی به من دلداری می داد! نمی توانم.
دیگر نه آروزیی دارم و نه کینه ای، آنچه که در من ِ انسانی بود از دست داده ام.
زندگانیم برای همیشه گم شد.............
نوشته شده توسط بانوی مهتاب | نظرات دیگران [ نظر]
|
بانوی مهتاب اینجا من هستم؛ ، سکوتی شکسته و درهم بخاطر هر روز ندیدن تو اینجا من هستم ؛ تهی از زندگی و درگیرباروزمر‌گی ، خالی‌تر از همیشه؛ با کلافی درهم و پیچ در پیچ. معنی سکوتم را با چشمانم برایت بارها فرستاده‌ام اینجا من هستم با آوازی که هرگز نشنیدی من هستم و سازی مبهم اینجا من مانده‌ا م تنها در پس اندوه صدای کهنه سازم.من هستم و گلی پرپر شده از عشقی کور من هستم و یکرنگی شکسته‌ام.اینجا در شهری دور من مانده‌ام به انتظار هر لحظه که میآیی،در شهری خاک گرفته و غروبی تنگ،که سینه‌ام را هر آن می‌درد اینجا من مانده‌ام و سرمایی که استخوانم را داغان کرده است من هستم و سیمایی شکسته‌تر از همیشه اینجا من هستم و خیال همیشگی چشمان تو، حتی کلمات هم دگر از نوشتن دردهایم عاجزند..... |